İnsanların yaptıklarının nedenlerine dair anlattığı kimi hikayeler, devletle pasif uzlaşmaya dair ortak duyguları ima eder ve devletin sosyal ve politik mimarisinden maddi kopuşu daha da zorlaştırır.
Başkanlık sistemiyle kritik bir konuma gelen HDP, sistem değişikliği tartışmalarını Türkiye gündeminde tutuyor. Kürtlerin talep stratejisinin oyuncusu olacağına, enerjisini “cumhur gitsin millet gelsin” oyununa harcıyor.
IŞİD’in ağır silahlarla kuşattığı Kobanê’yi katliamla tehditine sessiz kalınması, Kürtlerin ve demokrat kesimlerin Türkiye çapında yaygın sokak protestoları ile karşılık buldu. Bu protesto gösterilerinde pek çok insan öldürüldü. Kobanê eylemlerinde ölen insanlar için bir yas duygusu geliştirilmesi yerine kırılan cam-çerçevelere üzülen ve bunun üzerinden öfke kusan bir toplum ve devlet gerçekliği söz konusu.
Barış süreci etrafındaki “sır” halesi sürece olan güvensizliği giderek pekiştiriyor. Bu süreçte yanlış yapan, hatalı veya başarılı kararlar alan birileri var mı, herhangi bir fikrimiz yok. Dolayısıyla bu süreç yarın birden sona erip eski çatışmalı günler geldiğinde; ne bunu önlemenin imkanına ne bilgisine ne de sorgulama hakkına sahip olacağız.
“Barış süreci”nin tek gündem olduğu son günlerde, kalpleri sürecin “hassasiyeti” ile dolup taşan bilumum eşraftan sıklıkla şu duygu yüklü cümleleri duyuyoruz: “Bin yıldır birlikte yaşıyoruz”, “Kurtuluş Savaşı’nda birlikte savaştık”…
