Aşıda fikri mülkiyetin (patent) kaldırılması ilk kez ciddi bir biçimde dünya gündeminde. Piyasa aktörleri ise buna karşı çıkıyor. İtirazın nedeni, meselenin Covid19 aşısını aşan bir boyutunun olmasından kaynaklanıyor. Söz konusu olan, mevcut salgının yarattığı toplumsal baskının kamusal aşı üretim altyapıları kurmanın yolunu açma ihtimalidir.
Batılı analistler, Körfez’i kapitalist devletler arasındaki garip bir anomali olarak görüyorlar. Oysa, diğer kapitalist ülkelerle benzer temel dinamiklere sahipler ve Orta Doğu siyasetini güçlü bir şekilde belirliyorlar.
Bugün neoliberalizmin kaderini belirleyecek olan şey, virüsün yarattığı ekonomik zararın boyutu değil; virüsün neden sonuçla ilgili beklentilerimizi ne ölçüde dönüştürdüğüdür.
Kürdistan kentlerinde yaşanan kapitalist talancılık ve neo-liberal kent politikaları, 15 yıllık yerel yönetimler deneyiminin berhava edildiğini gözler önüne seriyor.
Gezi Parkı’ndaki piyasalaştırmaya itirazın yüksek sesle dillendirilmesine cesaret veren ağaçlar, toprağa sıkı sıkıya sarılmış kökleriyle hareketin meşruiyet kaynağı oldu ve başta kadınlar ve gençler olmak üzere memnuniyetsizleri gölgesine topladı.
“Barış süreci”nin tek gündem olduğu son günlerde, kalpleri sürecin “hassasiyeti” ile dolup taşan bilumum eşraftan sıklıkla şu duygu yüklü cümleleri duyuyoruz: “Bin yıldır birlikte yaşıyoruz”, “Kurtuluş Savaşı’nda birlikte savaştık”…
