James Miller, Tunus’taki bir mezarlıkta reşit olmayan çocuklarla seks yaptığı iddia edilen Foucault’u sömürgeci bir tavra sahip olmakla eleştirirken, aynı zamanda ondan “neden vazgeçilemeyeceğinin” gerekçesini anlatıyor.
Aşıda fikri mülkiyetin (patent) kaldırılması ilk kez ciddi bir biçimde dünya gündeminde. Piyasa aktörleri ise buna karşı çıkıyor. İtirazın nedeni, meselenin Covid19 aşısını aşan bir boyutunun olmasından kaynaklanıyor. Söz konusu olan, mevcut salgının yarattığı toplumsal baskının kamusal aşı üretim altyapıları kurmanın yolunu açma ihtimalidir.
Sürgünler, kaçtıkları ve dahil oldukları siyasi topluluklarda önemli rolleri birleştiren bir alanı işgal ederler; eleştirmek, telafi etmek, yeniden düşünmek ve hayal etmek için bir alan. Ama aynı zamanda, ön cephelerinden uzaklaştıkları bir çatışmayı sürdürmeye daha istekli de olabilirler.
Batılı analistler, Körfez’i kapitalist devletler arasındaki garip bir anomali olarak görüyorlar. Oysa, diğer kapitalist ülkelerle benzer temel dinamiklere sahipler ve Orta Doğu siyasetini güçlü bir şekilde belirliyorlar.
Trumpçı yaklaşım, siyaseti savaşın başka araçlarla devamı olarak görüyor. Tüm dünyada sol, bu gerici rasyonelin sonuçlarını düşünmeli. Temsil kurumlarının giderek etkisizleştiği bir dönemde çözüm, yeni siyasi arabuluculuklar icat etmektir.
IŞİD ile mücadelede Kürtleri desteklediğini iddia eden ABD, Kürtlerin Rojava’daki devrimci projesini zayıflatmak amacıyla iktidara daha ılımlı bir liderlik getirmeye çalışıyor.
Axel Honneth’e göre, pandeminin demokratik kamusal alan üzerindeki etkileri son derece belirsiz. Krize karşı hızlı ve yoğun önlem ihtiyacı dikey güç kullanımının artmasına yol açıyor. Ama aynı zamanda, hükümetler halk desteğine ve katılımına daha çok bağımlı hale geliyor.
Podcast, Frankfurt Okulu’nun radyo-TV yayınına atfettiği işlevi çok daha etkili bir şekilde yerine getiriyor: Kişilerarası yaşamlarımıza nüfuz ediyor ve ilişkilerimizi olabileceğinden daha sığ ve katı hale sokuyor.
ABD’de köleliğin kaldırılmasının ardından, siyahlar mülkiyet kurumundan hiçbir tazminat almadılar çünkü kaybettikleri mülkleri yoktu. Doğrusu, kendileri kaybedilen mallardı.
Nesneler, bizi onların zorunluluklarına çeker; alınmayı, kullanılmayı, bir kenara atılmayı veya güvende tutulmayı “isterler”. Belirli bir ortamın/mekanın kullanım biçimine ve ambiyansına işaret ederler.
İnsan doğası hakkındaki iddiaları gerçeğe dönüştüren nedir? Nasıl güvenirlik kazanırlar? Bunlar deneylere, vaka çalışmalarına veya gözlemlere dayanıyor olabilirler ancak, bulgu tek başına yeterli değildir; insanları ikna için bir de hikaye gerek.
Bugün neoliberalizmin kaderini belirleyecek olan şey, virüsün yarattığı ekonomik zararın boyutu değil; virüsün neden sonuçla ilgili beklentilerimizi ne ölçüde dönüştürdüğüdür.
