Kara önlüklüler ittifakının çocuklara vaadi daha fazla “düşman” bilgisidir. Bu kötücül siyaset, Kürtlerin temsil ettiği değişim umudunu HDP üzerinden sömürerek alanını genişletiyor. Yolları ayırmanın zamanıdır.
HDP ne yaparsa yapsın Türkiyeli olamıyor. Kürt kamusal aklı ise, mevzi kaybetmemek için HDP’ye her durumda sahip çıkıyor. Olgular ve algılar arasında sıkıştıkça mahcuplaşan HDP, merkezde kendisine alan açıldığını düşünmekle teselli buluyor. Oysa açılan, Kürtlerin taleplerinin kriminalize edildiği tartışmaların yapıldığı bir alandır.
Kübalıya, İrlandalıya, Filistinliye, Bosnalıya, Kosovalıya saygı ve sempati nedeni olan Kürt için “suç” addediliyor. Kürt yurtseverliği, “başıboş bırakılmamalı” derekesinde görülüyor.
Parlamenter sistemin 150 yıllık devlet sicili: Ermeni soykırımı, Rum ve Yahudi pogromu, Alevi katliamı, Kürt isyanlarında 150-200 bin Kürdün katli, 1990’larda 17 bin faili meçhul cinayet. Peki siz bunun neresini güçlendirmeyi düşünüyorsunuz?
Kürtler, adlarının altını çizdiklerinde milliyetçilikle suçlanıyorlar! Oysa Kürtlerin adlarını zikretmesi nefs-i müdafaadır. Bu “suçu” işlememek için taleplerini belirsiz bir “kurtuluş” prosedürüne bağlamak Kürtlere büyük bir haksızlıktır. Ve devlet söyleminde, “Türk, Kürt, Laz, Gürcü, Çerkez…” kolajı olmadan tek başına söylenemeyen “Kürt” kullanımından da pek farkı yoktur.
HDP’nin seçimlere parti olarak gireceğini açıklamasından beri, bir tedirginliktir almış başını gidiyor. Gerek iktidar ve gerekse muhalefet mahfillerinde hasıl olan tedirginliğin sebebi açık: Barajın altında veya üstünde, HDP her halükarda birilerinin “hesabını” altüst ediyor.
