İlhamını Delacroix’nın “Dante’nin Kayığı” eserinden aldığını söyleyen Erkan’ın çalışmalarında öne çıkan, renkleri yorumlama biçimi. İlk bakışın maruz kaldığı resimlerdeki “karanlık”, göz bebeğinin bir süre sonra büyümesiyle gündelik/politik azabın keskin ayrıntılarına ışık oluyor.
Kavram olarak Kürdistan’ın coğrafi, demografik ve politik kullanım ve tanımlanma süreçlerini inceleyen Mardux, arşiv araştırmasında pek çok kaynağa başvuruyor. Bu kaynakların başında ise kuşkusuz haritalar geliyor.
Kürdistan’da konjonktürel “birliğin” sınırlılıklarıyla enerji harcamak yerine siyasal aktörlerin esnek siyaset yapmasını mümkün hale getirecek ve “özgürce yaşama” idealine referanslanan stratejik bir “ittifak” üzerinden yol alınabilir.
“Batı”daki kaldırımların her bir taşında, binaların her bir tuğlasında, tersanelerindeki gemilerin her bir kaynağında ve Anadolu’nun linç güzergahından hasat edilen fındığın her bir tanesinde “ucuz işgücü” olarak görülen Kürdistan emekçilerinin sömürülen emeği var. Sadece emeği değil kanı var aynı zamanda.
