Kübalıya, İrlandalıya, Filistinliye, Bosnalıya, Kosovalıya saygı ve sempati nedeni olan Kürt için “suç” addediliyor. Kürt yurtseverliği, “başıboş bırakılmamalı” derekesinde görülüyor.
Kürtler arasında yükselen yeni dalga anti-kolonyalizm arayışları, “Kürt sağcılığı” biçiminde yaftalanıyor. Sömürge tamircileri olmaya soyunanların Kürdün kalbini sağda aramaları beyhude bir çabadır.
Kürtler, adlarının altını çizdiklerinde milliyetçilikle suçlanıyorlar! Oysa Kürtlerin adlarını zikretmesi nefs-i müdafaadır. Bu “suçu” işlememek için taleplerini belirsiz bir “kurtuluş” prosedürüne bağlamak Kürtlere büyük bir haksızlıktır. Ve devlet söyleminde, “Türk, Kürt, Laz, Gürcü, Çerkez…” kolajı olmadan tek başına söylenemeyen “Kürt” kullanımından da bir farkı yoktur.
