Fotoğraftaki cisim, Kayapınar Belediye Meclisi kararı ve onayıyla Suat Yakut adlı kişi tarafından “tasarlanmış”. Katliamda hayatını kaybedenlerin isimlerinin yazılı olduğu kaide üzerine kondurulan bu cisim; garip metal “füzeler” ve bu füzelerin ortasına yerleştirilmiş fiber takviyeli plastikten (fabrikasyon üretim) hawar eden bir “Kürt kadını” figüründen oluşuyor.

Diyarbakır’ın göbeğine dikilen devlet markalı “görkemli” füzelerle bahsi geçen belediye meclisinin ve tasarımcının tam olarak neyi amaçladığını bilemeyiz elbet. Ancak “kudret sahibi devlet” imgesinin taşıyıcı nesnesine dönüşen bu cismin bize anlattığı; füzelerle “kuşatılmış” Kürt kadınının yukarıya el açmaktan başka çaresinin olmadığı! Ayrıca kaidedeki isimlere saplanan füzeler, metalin hem görsel hem de fiziksel görkemiyle ne kadar “kalıcı” ise, plastiğin değersizliği reva görülen “Kürt kadını” ise o kadar “geçicidir” bu cisimde.

Esasen bir mücadele ve direniş sembolizminden mahrum olan cisim rijit bir mağduriyet sloganından ibaret. Yapılan işin sembolik anlamı, politik olanla sanatsal olanın imgesel düzeyde mekanda yeniden üretimi, etik ve estetik değer tartışma yapmaksızın tasarlandığı anlaşılan bu cisim basit bir “canlandırma” aracı. Roboskî katliamını kelimenin en düz anlamıyla karikatürize eden, Roboskî’yi karikatürleştiren bir araç.

Hali hazırda, en başta yaşam hakkı mücadelesinin dinamik bir sürecine tekabül eden Roboskî’yi akıl almaz bir kitsch-likle değersizleştiren bu cisim şehre sembolik bir değer ve anlam katmaktan uzak; giderek kimliksizleşen Diyarbakır’a bu anlamda “katkısı” ise tartışmasızdır.