Kürdistan kentlerinde yaşanan kapitalist talancılık ve neo-liberal kent politikaları, 15 yıllık yerel yönetimler deneyiminin berhava edildiğini gözler önüne seriyor.
Diyarbakır’da, “Doğu ve Güneydoğu’nun en büyük yatırımı” sloganı ile yeni bir AVM daha açılıyor. Kentin kültürel ve mekansal sermayesini piyasalaştırmak amacıyla en çok “istihdam” yalanına başvuruluyor.
Newroz şenliğinin meydan okuyan devrimci kahkahası Diyarbakır’ın dışında bir tarlada atılıyor! Göz kırpan bir başka dünya ihtimali şehre ulaşmıyor…
Diyarbakır’da gençler, Dicle Üniversitesi’nin ağaç kıyımına karşı Dicle Vadisi’nde çadır eylemi başlattı. BDP İl Eşbaşkanı ve Sur Belediyesi Eşbaşkan adayı da gençlere destek için oradaydı. Buraya kadar her şey normal. Garip olan, BDP’li Sur Belediyesi’nin de aynı bölgede yeni bir imar planı üzerinde çalıştığı iddiası. Ancak konuştuğumuz gençler kentsel talana karşı gayet net: “Kim yaparsa yapsın geçit yok. Kentimizi savunacağız.”
Kamusal bir sanat olarak heykel mekanda tarihi, kültürel ve sembolik anlamlar üretir. Kürt mücadelesinin direniş anlatısının aksine Diyarbakır’da park ve bahçelere serpiştirilen fabrikasyon üretim bu anıtlarda mağduriyet ontolojik bir vakaya, bir kadere dönüşüyor. Heykelin hafızayı ve direnişi örgütleme kapasitesi işgüzarca heba ediliyor.
Diyarbakırlılar Mart ayında yapılacak seçimde yeni belediye başkanını seçecek. Başkan adaylarının Diyarbakırlılara neler vaat ettiklerini henüz bilmiyoruz. Ancak bilinen ve görünen şu ki Diyarbakır; aşırı betonlaştırmadan yaya haklarına, trafikten barınma hakkına kadar çözülmeyi bekleyen pek çok temel meseleyle karşı karşıya…
Roboskî katliamının ikinci yıldönümü nedeniyle Diyarbakır’a bir “anıt”, daha doğrusu bir cisim dikildi.
Diyarbakır’da halkın haberi olmadan birileri kenti planlıyor, tasarlıyor ve dayatıyor. Bunun için ne AB Yerel Yönetimler Özerklik Şartı, ne de halkın iradesi esas alınıyor. Diyarbakır Ankara’dan tasarlanıyor.
Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Dicle Üniversitesi ile kent merkezi arasında kalan Dicle Nehri Vadisi ve Hevsel Bahçeleri’ni “yapı rezerv alanı” ilan etti. Kentin can damarı olan bu yeşil havza yapılaşmaya açılarak ortadan kaldırılıyor.
